Fay Flowers

De voorstelling is het droogkomische portret van een stokoude fimdiva, Miss Fay flowers, die haar huis voor het publiek heeft opengesteld.

Het publiek betreedt het theater als bezoeker van “The Miss Fay Flowers Estate”. Drie bejaarde huisgenoten, haar vroegere producent, regisseur en pianist, exploiteren de levende legende Fay Flowers met een mengeling van bewondering en geldzucht. Fay Flowers zelf ervaart de publieke belangstelling als een mentale drug die haar leven draaglijk maakt. Naast de ‘reality scènes’ glijdt de voorstelling op gezette tijden naar flashbacks uit haar turbulente carrière. Van beginnend kindsterretje in de stomme film tot verwende verdette in sprekende films.

 

Idee en script: Fran Waller Zeper en Felix Strategier
Muziek: Paul Prenen
Spel: Frank Sheppard, Paul Prenen, Felix Strategier, Fran Waller Zeper
Regie: Marja Kok

 

Recensie Het Parool
19 februari 2001, door Daphne Meijer

Verlepte Glamour

Do not go gently into that good night, dichtte Dylan Thomas ooit, en John Cale zong het hem na. De tekst is een manifest om je niet neer te leggen bij de naderende dood. Thomas’ aansporing wordt zeer toepasselijk ook gezongen in de voorstelling Miss Fay Flowers van Theatergroep Flint.

Het gezelschap dat tot voor kort als De Gebroeders Flint opereerde is door het vertrek van Gebroeder Stef van den Eijnden ingekrompen. Een negatief advies van de Raad van Cultuur lijkt het lot van overgebleven Gebroeder Felix Strategier vooralsnog te bezegelen. Maar zo eenvoudig geeft het gezelschap het niet op. Niks stille aftocht; als ze gaan, dan in grootse stijl.
Strategier en zijn vaste actrice Fran Waller Zeper bedachten een voorstelling waarin vier uitgerangeerde Hollywood-sterren het huis waar zij hun levensavond slijten, voor het publiek openstellen. Het eigen theater de Roode Bioscoop aan het Haarlemmerplein verbouwden zij voor de gelegenheid tot de huiskamer van de voormalige filmgodin Miss Fay Flowers (Fran Waller Zeper). Haar voormalige regisseur, haar oud-producent en de vroegere componist van haar films wonen bij haar in.

Inderdaad ligt de vergelijking met het thema van de film Sunset Boulevard voor de hand. De Flinten hebben het gegeven echter naar zich toe getrokken en het tot uitgangspunt gemaakt van een energieke avond vol liedjes, grappen en sketches. Het is een van hun betere voorstellingen, waarin de aangename melancholie van de verloren tijd nu eens wordt aangezet, en dan weer keihard onderuit gehaald. Met hulp van Paul Prenen aan de piano zingen de spelers liedjes uit vroeger tijd: It was a very good year en Just a Gigolo. Dat de vaste Flinten goed kunnen zingen, is bekend, maar ook gast-acteur Frank Sheppard blijkt een prachtige bariton te bezitten. Het publiek moet participeren en voortdurend de portemonnee trekken voor allerlei Mis Fay Flowers-memorabilia. Wat dit betreft lijkt deze laatste Flint wel wat op het grootste succes ooit: Bingo! waarin de bezoekers een avond lang bingo speelden en zo zelf aan de voorstelling deelnamen.

Sla uw slag nu het nog kan; de Miss Fay Flowers-spullen worden ooit collector’s items.