Lieve vrienden,

Jaja, mijn eerste Blog na mijn laatste Blog, wat krijgen we nou! Laatste Eerste!
Bijbelse proporties zal ik maar zeggen, de eerste zullen de laatste zijn en vice versa. Ach, ik blijf geregeld schrijven voor u, voor mezelf, voor de wereld en ver daarbuiten. Laten we het daar maar op houden.

Donald Duck for president, ik heb het een jaar geleden voorspeld en ik denk dat het uiteindelijk goed is dat Donald de wereld gaat leiden en laat lijden.
Terugtrekken uit Afghanistan is prima, het hele idee om een groot hek rond de USA te plaatsen is prima. De paradox kan niet groter en zo is het maar net. De USA, het immigratieland bij uitstek, gaat zich isoleren. De indianen zullen zich in hun graven omdraaien als ze zien hoe Amerika zich de afgelopen eeuwen heeft ontwikkeld. En wij maar trots op onze voorouders die in de voorbije eeuwen Europa verlieten om zich in het land van de onbegrensde mogelijkheden te vestigen. Of voel ik toch enige schaamte. Vuurwapenbezit in de grondwet, ahum. De misdaadcijfers in de Verenigde Staten zijn verreweg het hoogste in de zogenaamd vrije westerse wereld. Maar dat heeft natuurlijk niets met die overvloed aan wapens te maken. Toch?
Wat mijn dagen nu beheerst is die stomme griep. In bed is het niet uit te houden maar gisteren was ik te beroerd om naar buiten te gaan en moest dus wel. Heb wel een boekje uitgelezen, dat is het enige voordeel van de griep. Trouwens dat gaat in januari ook veranderen, ik ben zeker niet van plan om ziek te worden maar zeker wel van plan om nog meer te gaan lezen. Mens, de hele wereldliteratuur zit op mijn gretige ogen te wachten. En heel benieuwd naar de nieuwe van Ilja Leonard Pfeijffer. Hij las een stukkie voor tijdens Crossing Border en ik was ernstig onder de indruk. Hij heeft een waanzinnig goeie stem en hij las een briljant fragment over de eerste ontroerende ontmoeting met zijn geliefde. Dat hele boek, titel vergeten, is non-fictie, alles echt gebeurd. Hij komt trouwens binnenkort lezen in de Roode Bioscoop. Ik kwam tijdens Crossing Border in Den Haag o.a. ook Gerbrand Bakker tegen, de schrijver van Boven is het Stil. Naar aanleiding van dat boek heb ik hem gevraagd een toneeltekst voor Flint te schrijven. Dat is toen, een jaar of acht geleden mislukt, dwz hij kwam in een writersblock terecht. Na mijn optreden in Den Haag bood hij aan alsnog dat stuk te schrijven. `Ik weet nu hoe het moet`, dat waren zijn  woorden. Ik verheug me. Wat  Crossing Border ook zo bijzonder maakte was Hagar Peters die en plein public vertelde dat ze door een voorstelling van Flint aan het schrijven was geslagen. Ik meen dat ze de Slauerhoff-voorstelling bedoelde. Daar begon ik van te blozen al kan dat rood aanlopen ook veroorzaakt zijn door een vastgelopen accordeon! Potdomme, ik had hem net laten stemmen en uitgerekend tijdens Crossing Border weigert ie dienst, GRRRRRR. Gelukkig kon ik hem in een ingelaste pauze repareren maar het was wel schrikken en blozen en blazen.
Dat Crossing Border Festival heeft trouwens wel mijn hart gestolen. Muziek en literatuur spelen de hoofdrol, beter kan niet.

Sal Ek Altyd Wit Wees is gestopt maar aanstaande zaterdag wellicht een klein stukje tijdens mijn laatste Café Rosso van dit seizoen. Komt allen want er is nog veel meer leuks. Het wordt een bomvolle inspirerende Rosso met Ernst Glerum, Wolter Wierbos, Saskia Meijs, BEHR, Martijn den Ouden en nog veel meer.

Uw Dienaar

Felix Strategier