Dierbare Vrienden,

Orlando Furioso raast door ons land. Ludovico Ariosto schreef 500 jaar geleden het relaas van Razende Roeland die in de middeleeuwen als een wervelwind door Europa raasde. Oorlogen, conflicten, religieuze twisten en bizarre liefdesperikelen op een wonderlijke magische avond. Het verhaal wordt verteld door de Barockpuppies, een klein muziektheatergezelschap uit Amsterdam Noord. Ze hebben van Orlando Furioso een adembenemend muziektheater spektakel gemaakt dat nog maar een paar dagen te zien is in Nederland.
Het is wat mij betreft geweldig muziektheater en knap, meeslepend acteerwerk van vooral de Siciliaanse acteur Alberto Nicolino. Samen met Henk Zwart als zijn Hollandse calvinistische tegenpool maken zij het sterk ingekorte verhaal meeslepend en boeiend.
Maar ook de prachtige theatermuziek van Harry de Wit, Saskia Meijs en Marko Bonarius maken van de voorstelling een niet te missen avond. Ik zag de voorstelling in de Waalse kerk in het hart van Amsterdam. Heel bijzonder vanwege de uitstekende akoestiek en ook wel de bizarre locatie. In HET uitgaansgebied voor toeristen, DE WALLEN. Als Amsterdammer kom je daar niet tenzij het moet. En dat moest dus vorige week. Het contrast met de wezenloze meute die massaal over de wallen slentert en de verstilde sfeer in de Waalse Kerk kan niet groter. Nu ja, het is een must deze voorstelling en ik hoop dat er nog kaarten voor u zijn. Dinsdag 9 en woensdag 10 mei speelt de voorstelling in Theater de Roode Bioscoop.
Het is heerlijk om na al die jaren als spullenbaas van de Roode Bioscoop nu eens tijd te hebben voor voorstellingen buiten de deur zal ik maar zeggen. Dat smaakt naar meer en daar zal ik vanaf dit podium verslag van doen.
Ik zit zelf middenin de repetities voor ‘VICTORIA‘, muziektheater op locatie. Volgende week repeteren we nog in Haarlem en dan verhuizen we naar Beets, de boerderij van Katja waar we in juni voor u gaan spelen. Een boerderij is de logische plek om te spelen want het verhaal, geïnspireerd op de roman ‘Het Lied van de Vlakten’ van de Amerikaanse schrijver Kent Haruf, speelt zich af in en rond de boerderij van twee wat conservatieve broers die een jong pubermeisje in huis opnemen. Het wordt muziektheater met voor Flint wat meer aandacht voor het acteerwerk maar ook wel fantastisch omdat we voor het eerst ook werken met gezongen psalmen. Krankzinnig hoe die stoffige muziek impact heeft. Je ontkomt bijna niet aan de verstikkende gereformeerde atmosfeer zoals die spreekt uit bijvoorbeeld Knielen Op een bed Violen van Jan Siebelink. Ten minste als we zo’n psalm zingen. Beangstigend en daarom zeer bruikbaar, maar toch niet TE veel psalmengedreun. Er is ook ruimte voor gospelachtige soul en zelfs swingende en indringende R&B. Nog nooit vertoond bij Flint. Met ouwe makker David Vos en de jonge revelatie Belinda van der Stoep. Muziek van en door Frank van Bommel.Komt dat zien.
Tot slot een snuifje Westerpark. Vorige week rende ik door het park, als een Razende Roeland!!, en daar doken ineens twee ooievaars op. Geheel in mijn stijl nestelden ze niet op de artificiële paal bij de kinderboerderij, zag ik even later, maar op de kromme schoorsteen van het kinderdagverblijf bij de ingang. Vlakbij het spoor en ver verwijderd van de beukende beats van de gashouder.
Ik ben benieuwd hoeveel kinderen er over negen maanden door deze ooievaars worden bezorgd in de buurt van het Westerpark.