Dierbare vrienden en liefhebbers,

Voor u allen wens ik dat 2019 het allermooiste jaar wordt in uw geschiedenis, qua werk maar vooral qua gezondheid.

Voordat we verder graven in het roemruchte Roode verleden van de Bioscoop geef ik een tip: Anna & de Beestenband is bijna voltooid. Sjaak Rood werkt aan de laatste drie hoofdstukken, qua tekeningen en u kunt nu naar verse afleveringen kijken op: http://www.annaendebeestenband.nl/. Dan nog een maandje en als alles afgerond is gaan we nog eens serieus op zoek naar een uitgever. Tot nu toe nul op het rekest maar je weet nooit hoe een ezel een hond vangt!

De Kerstdagen zitten nog vers in ons geheugen en dat bracht mij naar de kerstdagen in de begintijd van de Roode Bioscoop. We schrijven 1985 of daaromtrent. Met Stef van den Eijnden had ik bedacht een fijne droevige kerstvoorstelling te maken en dat rond – maar vooral op – kerstavond te spelen in , juist, de Roode Bioscoop. Een fijn zielig verhaal over twee Ierse broers die haard en bed met elkaar delen en elkaars bloed wel kunnen drinken. Ik herinner me dat de voorstelling in het donker begon met de twee broers, snurkend in een piepklein bed, hun hoofden bij elkaars voeten.

En dan kookt de melk flink meurend over. En het spul gaat op de wagen. Maar ja, op Kerstavond, wie ging er in die tijd naar het theater op zo’n heilige en beladen avond? Precies: Niemand….. behalve twee dakloze sloebers die de warmte van een openbare ruimte vonden en zochten in de Roode Bioscoop. Al voor aanvang was hun commentaar niet van de lucht en dat ging de hele voorstelling door. Ik geloof niet dat die voorstelling artistiek gezien tot de top drie behoort! maar het was memorabel en paste wonderwel bij de treurigheid die ik sinds mijn jeugd voelde bij de Kerstdagen. Missie geslaagd.

Tegenwoordig is er de traditie dat rond Kerst een Kerstspecial plaatsvind in de Roode Bioscoop met voor het publiek een verrassing qua optredende artiesten. Dat ging de eerste keer(10 jaar geleden) faliekant mis. Nu ja, eigenlijk ook wel weer heel goed. Er was een grote familie aanwezig die in de pauze woedend naar buiten snelde vanwege blasfemie en ander subversief kerstgeleuter onzerzijds. Ik geloof dat Maarten van Roozendaal daar bij was en zijn briljante “Kerstmis in april” zong.
Lieve vrienden, er komt (g)een eind aan het mijmeren over the good old days, vanaf volgende week zal ik me weer bezighouden met de Tegenwoordige Tijd.

Uw Dienaar

Felix Strategier