Ik had beloofd u op de hoogte te brengen van mijn wederwaardigheden in Ierland. De hele maand oktober heb ik daar in splendid isolation gezeten, op mijn Jagtlust! Veel te jagen was er niet maar het was wel heerlijk, de stilte, de ruimte en het lege luchtruim. Niet zoals sommige dagen in Amsterdam waarbij om de drie minuten een vliegtuig over de binnenstad buldert. Ik heb wat boter op mijn hoofd want ik vlieg wel drie keer per jaar naar Cork. Vroeger ging ik graag met trein en boot maar dat is me nu te ingrijpend want je bent zomaar twee dagen onderweg en mijn lijf werkt de laatste tijd niet echt mee.

Mijn dochter komt ons altijd ophalen van Cork airport en dan zijn we binnen het uur bij haar en mijn huis. Ze heeft ook enorm geholpen bij het zeulen met watertanks en zakken turf. Ik heb geen stromend  water en evenmin elektriciteit maar dat primitieve past me wel. Ik doe vrijwillig aan zelfkastijding.

Ik had me voorgenomen te gaan schrijven, iets waar ik al jaren mee rondloop. Nooit nam of had ik de tijd om een hele maand louter te schrijven en dit keer is het gelukt, ik heb als een bezetene zitten typen op een tiepmasjien uit de jaren zeventig. Hij kwam wat moeizaam op gang maar na de eerste kinderziektes zoals een vastgelopen toets (natuurlijk de a) en de vervanging van het typelint werkte het masjien best. Omdat ik vanwege medicijngebruik bar slecht slaap de laatste maanden werkte ik voornamelijk ’s nachts en dan is het nog stiller. Tot ik zo moe was dat alleen slapen nog soelaas biedt.

Het resultaat van die schrijfsels ben ik nu in Amsterdam op de computer aan het zetten na wat verbeteringen. Het zijn verhalen en verhaaltjes over mijn jeugd, over mijn schoolcarrière, over meisjes  en vrienden, over reizen en thuisblijven, nu ja, het volle leven passeert de revue. En wie weet komt het tot publicatie in krant of tijdschrift. Ik zit er niet achterheen, vind het prima om de verhalen in kleine kring te laten lezen en wellicht ga ik in het nieuwe jaar een paar verhalen voorlezen bij café Rosso.
Maar zeker is dat ik de smaak te pakken heb gekregen en ik ga ruimte in mijn agenda maken om te blijven schrijven. Heb toevallig net de nieuwe agenda voor 2020 aangeschaft bij de kantoorboekhandel.

Van wandelen, laat staan hardlopen, is het niet gekomen in Ierland. De invloed van chemicaliën maakt me doodmoe maar heeft ook mijn spieren aangetast. Vroeger kon ik met gemak acht uur lang wandelen zonder tussenstops, tegenwoordig ben ik al blij als ik twee uur achtereen kan lopen. Nou is de streek waar mijn Jagtlust staat niet zo spectaculair dat je er urenlang in verwondering kunt dwalen, maar het blijft mooi genoeg om de benen te strekken en pure frisse lucht in te ademen. Naast schrijven heb ik natuurlijk tijd doorgebracht met de familie daar en een van de kleinkinderen heeft een avond bij mij gedineerd. En ook de jungle heeft mijn aandacht gekregen, heb het geheel winterklaar gemaakt door te snoeien, extra wilgentenen stekken en een eucalyptus half afgezaagd en in de kachel laten fikken. Vooral het snoeien van de ‘gorse’, een inheemse gele bloemen dragende prikplant(een soort brem), was een hele tour. De felle stekels gaan door je kleren en beschermende handschoenen heen, au.

En ik heb twee primeurs, eindelijk is de witte fuchsia aangeslagen. Ik heb het jarenlang geprobeerd en steeds mislukte het stekken maar deze keer was het bingo en ik ben heel blij. En voor het eerst heeft een struik zich op mijn landgoed vermenigvuldigd. Naast een armetierig notenboompje stond ineens een piepkleine meidoorn. Ik heb niet meegemaakt dat ze bloeiden maar de vruchten en de zaailing bewijzen de bloeiperiode. Ik heb er een stuk of vijf op mijn landje staan en ze doen het geweldig. Wel heel apart dat de vlierstruiken geen van alle zijn aangeslagen. Zowel hier als in Ierland wordt vlier als onkruid gezien maar ik vind het kruid en het tegendeel van onkruid. Nu nog een jaar wachten en het opnieuw proberen. Trouwens, van de vijf kastanjes is er een opvallend anders. Waar ‘normale’ kastanjes vettige knoppen bevatten daar heeft een van deze boompjes kurkdroge bloemknoppen. Zouden dat de befaamde rose bloemen worden. Ze zijn nog te jong om al te bloeien maar een dezer jaren zal het raadsel zichzelf oplossen.

Van buurman Jimmie kreeg ik verse eendeneieren en hij vertelde terloops dat de vos weer langs was geweest en een van zijn jonge kalkoenen had verorbert.
Later die week kwam een vriend van Jimmie vragen of ik degene was van ‘die bomen’. Jazeker ben ik die gek die bomen plant in plaats van omzaagt en mijn verhaal over de komst van apen, giraffes en krokodillen viel bij hem in goede aarde.

Volgend jaar hoop ik weerom te gaan en dan in de lente zodat ik mijn bomen kan zien uitbotten. De bloementuin die ik afgelopen mei heb proberen te creëren is op iets heel bizars uitgelopen. In plaats van gras, saai taai gras, staat er nu een piepklein korenveldje tussen het gras en de bomen, heel amusant.

Ik ben dus weer terug op het oude honk en we hebben al twee keer opgetreden met de voorstelling rond Lucebert, afgelopen zondag zelfs in het voormalige atelier van de meester. Een hele eer en een waar genoegen. Komende zondagmiddag trouwens in Westelbeers, bij Eindhoven.

Dierbare vrienden, ik groet u feestelijk en levendig,

Uw Dienaar,

Felix Strategier

Dierbare Vrienden,

Gisteren was een grote deceptie. Ik zou de uitslag van de laatste scan krijgen maar de radiologen in het AVL hebben het zo druk dat ze mijn scan (nog) niet hadden kunnen duiden. Grrrrr. Nu moet ik wachten tot morgenavond of donderdagochtend. Bah, weer 2 dagen van onzekerheid. Het wachten op de uitslag grijpt me elke drie maanden weer bij de strot.

Van de weeromstuit ben ik gisteren de tuin in gegaan en heb staan snoeien. Had ik al twee jaar niet gedaan dus na de snoeipartij was er licht in de rest van het tuintje. Vooral de bamboe heb ik flink aangepakt. En hij/zij mij ook. Mijn handen zitten vol sneetjes van de vlijmscherpe bladeren van de bamboe maar het voelde prettig om fysiek bezig te zijn. Dan kan ik even ergens anders aan denken als u begrijpt wat ik bedoel. Nadenken over mogelijke consequenties van de scanuitslag probeer ik uit de weg te gaan maar dat blijkt minder makkelijk dan gezegd.

Mijn tuin(tje) midden in de Jordaan is een ware oase. Ik probeer zo min mogelijk in te grijpen maar twee jaar lanterfanten levert vooral een donker hol op waar niet veel wil groeien. Behalve dan de Vijgenboom want die steekt fier de lucht in en heeft geen last van andere begroeiing. Dat summiere ingrijpen levert wel enorm veel kleine insecten op, van pissebedden tot vliegen en van muggen en slakken tot bijen en hommels. En dan zwijg ik maar over de enorme hoeveelheid spinnen in alle maten en soorten. Vooral de jungle tussen de bamboebladeren is een waar toevluchtsoord voor spinnen. En die bladeren zijn dus vlijmscherp.

Drie jaar geleden nestelde onze ‘huismerel’ boven in de bamboe. Elke windvlaag zwiepte het nest van links naar rechts maar de merels hadden daar blijkbaar geen last van. Tot een gemene zomerstorm het nest deed sneuvelen. Sindsdien nestelt de merel bij de buren. Ook prima want nog elke ochtend leggen we een paar rozijnen klaar die gretig worden verorbert. Trouwens ook de rijpe vijgen, en vooral die wat hoger in de boom, worden door de merels opengereten en opgepeuzeld.

Niets lekkerder dan een verse vijg uit eigen boom. Een klein beetje geitenkaas erbij en wat honing en je hebt een heerlijk voorgerecht. Ik ben trouwens van de zomer wel twee kilo aangekomen. Bijna overal waar we speelden wachtte ons een  voortreffelijk maal voor of na Het Huwelijk. Maar ja we zijn nu helaas uitgehuwelijkt al hoop ik vurig dat we in de loop van de winter Dat Huwelijk nog op veel plaatsen kunnen sluiten.

Oh ja, en ook de wespen zijn talrijk in de tuin. En niet alleen in onze tuin. Op toernooi werden we meermalen bezocht door hordes wespen. Ik ben daar i.t.t. veel anderen heel blij mee. Ook wespen dienen een doel en als je niet al te fel reageert houden ze zich kalm. Maar ga je wild om je heen slaan zoals veel mensen doen, dan heb je een probleem want dan gaan ze steken. Niet doen dus, bewaar je kalmte en de wesp laat je met rust.

Muggen zijn een ander verhaal maar daar heb ik in mijn situatie weinig last van. Ze ruiken of proeven het gif in mijn body en prikken niet. Wel zoemen helaas maar goed daar is een klamboe dan weer goed voor.

Ik ga dat vaker doen, een bericht over stadse dieren en hun heerlijkheid. Heeft u al gemerkt dat de gierzwaluw al weer is weggetrokken. Oh, wat mis ik hun vrolijke getjirp, pri pri pri, hoog in de lucht en toch zo dichtbij.

 

In Etersheim vla onder Hoorn speelden we half augustus onder een zwaluwnest.  De hele voorstelling scheerden pa en moe rakelings over de hoofden van het publiek om hun jongen te voeren, Geweldig blij werd ik daarvan.
En zo wil ik het graag houden, blij en vrij en met nog veel plannen voor komend seizoen.

Ik groet u hartelijk,

Uw Dienaar

Felix Strategier

Dierbare Vrienden,

We hebben een geweldige week achter de rug. Het Huwelijk is ingezegend maar ja, wat wil je ook. Het was een moetje! Haha.

Eerste trouwlocatie was  de 11^de in de Roode Bioscoop en afgelopen zaterdag bij Boudewijn in zijn garage te Beesd. Daar was de première en dat was bijzonder. Het decor is een altaar geworden waar wij hoog te paard het volk toespreken en zingen. Naar Beesd was een delegatie van vrijwilligers van de Roode Bioscoop afgereisd om te getuigen. Ik was aangedaan, zeg maar gerust ontroerd, echt waar. Wat een stel fijne mensen. Dank lieverds voor zoveel toewijding.

Volgende week gaan we op tournee (toernooi!) en 18 augustus zijn we weer in de Roode Bioscoop met een afsluitende voorstelling van Het Huwelijk.

Ondertussen draaien de persen op volle toeren, Anna & de Beestenband komt deze week uit en as woensdag is de officiële presentatie van het eerste exemplaar. Ik hoop zo dat u het boek, eigenlijk een voorleesboek, met fraaie tekeningen van Sjaak Rood vol genoegen gaat (voor)lezen. Maar dan zult u het eerst moeten aanschaffen.
En dat kan vanaf donderdag, bv bij de Dolfijn op de Haarlemmerdijk of de Island Bookstore op de Westerstraat en vast ook online via Theatergroep Flint. Het wordt een besteller!

Wat verder ter tafel komt: Er is weer code pimpelpaars afgegeven omdat de eikenprocessierups oprukt in Nederland. Waar het diertje jarenlang prima functioneerde in Zuid-Europese landen geeft het arme dier nu stress en angstvisioenen in Noord Europa. Ik heb me geïnformeerd en het schijnt dat deze rups in onze contreien geen natuurlijke vijanden meer heeft, die zijn in de loop der moderne tijden vakkundig om zeep geholpen met landbouwgif of anderszins uitgemoord. Dus tiert de eikenprocessierups, wel een mooi woord trouwens, welig en is gansch het land in rep en roer. Of is dit de jaarlijkse komkommertijd qua nieuws?

 

Eikenprocessierups of niet, wij gaan goed gemutst op toernooi naar Brabant, Overijssel en Noord Holland en hopen de rups te overleven. Eigenlijk is deze tour onze Huwelijksreis en hopelijk komt celliste Susanne Degerfors de band in augustus versterken en ons zoete samenzijn vakkundig vertalen naar hemelse muziek.

 

Onderwijl houd ik me redelijk staande en straks staat een nieuw seizoen voor de deur. Kijk voor speeldata en andere info bij  de agenda op deze website.

Uw Dienaar,

Felix Strategier

Dierbare Vrienden

Een dubbelzinnige titel Onweersblog. Hoe dan ook, ik bedoel het onweder dat afgelopen dagen heerlijk huishield in Nederland. Gelukkig ben ik kleurenblind dus al die gekleurde waarschuwingscodes zijn aan mij niet besteed. Ik was even naar Salland om proef te draaien met de Volvo woonwagen. En verdomd, ik kan het nog, een auto besturen en ik heb zelfs genoeg kracht om de zware wielen van de Volvo rond te draaien. Geen stuurbekrachtiging!! Nu ja, ik ben trots op mezelf en heb naast sturen en draaien ook veel geslapen en met BEHR gewerkt aan het kleine nieuwe programma dat ik met hem ga maken. En dan gaan we deze zomer rondreizen door het prachtige Hollandse landschap. Een speellijst krijgt u later via de mail van Flint.

Ik kom nog even terug op de uitslag van de laatste scan. Ik wist al dat het oké was en dat is ook zo, relatief gezien. De oncoloog sprak van een “ideaal scenario”. Nu moeten we afwachten of ik de nieuwe chemo kan verdragen en hopen dat ik nog wat langer meega. Een addertje onder het gras is het feit dat je van deze bende snel resistent wordt. Nu ja, hopen en bidden maar, als doorgewinterde agnost gaat dat bidden van mijn kant niet helpen maar u moogt natuurlijk het eelt op uw knieën bidden! Ik zal u met terugwerkende kracht uiterst dankbaar zijn.

Er staan fijne projecten op stapel in juli: We beginnen met “ Het Huwelijk” in de Roode Bioscoop op 9 en 11 juli, aanvang 20.30u. En dan heb ik heuglijk, zeer heuglijk nieuws. Ons kinderboek ANNA EN DE BEESTENBAND wordt gedrukt en officieel op 17 juli gepresenteerd. Tekeningen, prachtige tekeningen, van Sjaak Rood en tekst van mij. Spanning en sensatie. Binnenkort in de illegale boekhandel! En nu al genomineerd voor de Gouden Gniffel!
Het is een lang proces geweest maar dat was allemaal de moeite zeer waard.

En dan in het najaar weer het Zwervershart. Ach mensen, het leven lacht me toe en ik lach het leven toe. En samen komen we vast een heel eind.

Ik ben zo onuitsprekelijk gelukkig met al die lieve vrienden die de afgelopen maanden, toen het wat minder ging, zo enorm goed voor ons gezorgd hebben. Tel je zegeningen zeg ik dagelijks tegen mezelf. En er kriebelen al weer wat plannen voor komende programma’s. We gaan het zien en meemaken.

Nog een wetenswaardigheid voor de echte liefhebbers. Kortelings stond er een zeer aardig interview van Maria Goos met mij in het theaterblad ”Scenes”. Ik geloof dat je dat louter op internet kunt bestellen maar het is de moeite waard en als u overweg kunt met internet kunt u het vast vinden.
Dank voor uw vasthoudende aandacht.

Uw Dienaar

Felix Strategier