Dierbare vrienden,

Het zit even niet mee, fysiek dan. VICTORIA ‘de voorstelling’ ging afgelopen donderdag uit. Die eerste keer met publiek was licht gespannen maar eindigde feestelijk. En dus vol goede moed naar de première op zaterdag. Vrijdag rustig aan gedaan, gezwommen in de vaart bij de boerderij van Katja in Beets en ontbeten. Eigenlijk alles klaar voor een paar prachtige voorstellingen. Totdat ik een onverhoedse beweging maakte. Knak, daar lag ik op mijn knieën. Op zich is knielen een beweging die ik al duizenden keren gemaakt heb, mede dankzij mijn katholieke opvoeding en dito kerkgang. Deze knieling was echter onvrijwillig en totaal niet gewenst. Eerst maar even liggen en hopen op een wonder. Ik heb vaker met dit bijltje gehakt maar ook voelde ik dat het deze keer menens was. Ondanks de dagelijkse oefeningen van buik en rugspieren schiet het er 2 tot 3 keer per jaar toch in. Meestal snel weer op de been, dankzij die oefeningen. Nu dus serieuze ellende. Je wil toch proberen te spelen en ik heb in de loop van de dag allerlei hulp gekregen maar het mocht niet baten. Uiteindelijk de verstandige beslissing genomen om af te gelasten, niemand zit te wachten op een voorstelling op halve kracht en gelukkig waren de bezoekers ’s avonds welwillend en begripvol. Dank daarvoor. Vrijdag gaan we er weer voor. Ik ben beretrots op VICTORIA, het is aardig in de buurt gekomen van wat ik ervan hoopte en het werken eraan is een fijn creatief proces gebleken. Maar wat bazel ik allemaal, u gaat het straks zelf allemaal beleven en beoordelen.

Van hogerhand was mij trouwens gevraagd om een blog te schrijven zonder vogels in de hoofdrol. Tot nu toe is dat gelukt!

Vanavond ga ik naar Hilversum voor een lang interview met Hijlco Span. Ik geloof van 21.oo tot 22.oou op Radio 5. Als u afstemt dan hoort u veel meer over VICTORIA en andere zaken. Ik ben een liefhebber van radio en luister dagelijks, vooral des avonds Radio 1.

Naast de serieuze uitdaging om van elk theaterproject een cultureel hoogstandje te maken is het uitermate prettig om te merken dat mijn creatieve partners zulke fijne mensen blijken te zijn. Het worden in de loop van het maakproces vrienden. Sommige zie ik misschien nooit weerom maar nu voelt het als een hechte en warme familie. Juist in mindere tijden, in dit geval mijn fysieke malheur, maakt die hechte band veel goed. Als ik zo nog even doorga heb ik het perfecte format voor een feelgood serie van de EO. Zeker als ik mezelf of anderen aan het snotteren krijg. Ik ben wel een radio-mannetje maar kijk soms ook tv en daar spant tegenwoordig Emo-tv de kroon. Is er iemand vermist of moeten ruziënde familieleden vrede sluiten, zet er een camera op en een gevoelige presentator krijgt de tranen er moeiteloos uit. Wordt dat mijn volgende project?

Het zou zomaar kunnen al zie ik u meewarig nee schudden!

Dag bloemen dag vogels dag lieve mensen.

Er zijn al veel voorstellingen uitverkocht dus reserveer snel op www.theatergroepflint.nl.

Uw Dienaar

Felix Strategier