Dierbare Vrienden.

De zomer is losgebarsten en daar geniet ik enorm van. Ik zal niet de enige zijn!
Gisteravond een typisch zomeravondtafereel. Mooi woord en een bizar tafereel.
Ik fiets in de pijp en wordt frontaal aangereden door een sukkelige junk zonder licht, de verkeerde rijrichting, een dikke boom et cetera. Mijn voorwiel dubbel geknakt. Ik ben boos, nee woest want deze fiets is de eerste in mijn leven die ik nieuw heb gekocht. Extra stevige spaken en allerlei extra’s om instrument te vervoeren en decor en kostuum. Nu ja, de junk is aangeslagen : ‘Sorry meneer, ik deed het niet expres’, en meer van dat soort onzin. Grrrr. Hoe kom ik naar huis? Dat hele eind lopen? Er ontstaat een oploopje en ik bel de politie. Intussen is de ‘baas’ van de junk aangekomen op de brommer. Die ziet al snel dat dit niet goed gaat aflopen en ik zeg, met de politie nog aan de lijn: ‘Scheer je weg’. Maar al te graag doen ze dat en ik zeg tegen de politie: ‘Laat maar, ik probeer het zelf op te lossen’.
De waarschijnlijk gestolen fiets van de junk laten ze achter. Nu zit ik met twee fietsen waarvan de mijne zwaar gehavend. Dan duikt een jongeman op die in het café op het plein werkt: ‘Kan ik helpen’? En na wat gesleep met gereedschap en gepruts in het donker heeft die jonge gast het voorwiel van de junkenfiets op de mijne gemonteerd. De resten van die junkenfiets worden door een toevallig passerende kennis meegenomen, zijn eigen fiets was aan vernieuwing toe. De behulpzame jongeman blijkt uit Zuid-Afrika te komen en is een en al hulpvaardigheid. Ik ben verbluft en verblijd door zoveel anonieme liefde. We raken aan de praat en ik besluit hem vandaag een paar cd’s (van mijn Zuid-Afrikaanse shows) te gaan brengen. Ik ben onder de indruk en Richard, zo heet ie, noem ik voortaan Richard Mandela. Naar de grote kleine man die Zuid-Afrika op de kaart  heeft gezet.

Waar sommige wereldleiders met kinderachtige borstklopperij en nare oneliners hun land Great willen maken zo geeft deze kleine Mandela een uitmuntend voorbeeld van onbaatzuchtigheid en naastenliefde. Mijn God wat heeft de huidige wereld leiders als Mandela nodig, ik mis hem node.
Even later fiets ik verder, zelfs mijn verlichting werkt nog, en op de Ferdinand Bol valt mijn kromme wiel van de bagagedrager en zwiert met gracieuze, koddige bewegingen over het asfalt. En dat lokt weer vrolijk commentaar op van passerende voorbijgangers. Zo eindigt deze avond behoorlijk optimistisch al blijkt even later dat er in Londen weer een aanslag is geweest.
Alle huidige wereldleiders moeten in de leer bij Mandela, dan kan het nog wat worden met deze wereld!
Morgen de laatste repetitieweek voor VICTORIA en zeker na afgelopen repetitiedagen gloort er een prachtige voorstelling. Ik ben er heel blij mee en hoop u straks mee te nemen in de wondere wereld van twee conservatieve boertjes die net als de kleine Mandela in staat zijn om het onverwachte een positieve draai te geven. Er gloort HOOP.
En ik hoop dat u nu direct kaarten gaat bestellen, haha. Voor mensen zonder internet of affiniteit met moderne media is er altijd een telefoonnummer dat u kunt bellen: 0611866262 (Nora Hulsink)

Uw Dienaar,

Felix Strategier