Dierbare Vrienden en Liefhebbers,

Deze week sluit Flint het seizoen af met de allerlaatste voorstelling ven het New Flint Poetry Orchestra. Zondag de 8^ste juli 16.00u in de Roode Bioscoop. Ik raad u aan even binnen te wippen, de zon blijft heus nog wel even voor ons schijnen. Bovendien laten wij uw harten sneller kloppen bij de schitterende arrangementen die Marko Bonarius en Saskia Meijs hebben gemaakt bij deze bloemlezing van internationale poëzie. We hebben goud in handen met ons kleine orkest van lage strijkers.

Er werd de afgelopen weken gevraagd om ‘n Pikketanissie nog eens in de Roode Bioscoop te gaan doen en wellicht komt er in september een klein Jordaan Festival in de Roode Bioscoop met ’n Pikketanissie als hoofdmenu. Er staat volgend seizoen veel moois op het programma en daarvoor kunt u de website van Flint (en de Roode Bioscoop) raadplegen. De voorstelling rond het werk van Lucebert komt in het najaar bv terug.

Volgende week gaan we op vakantie in Nederland. Met een paar zeer goede vrienden gaan we onze oostgrens bereizen. Een klein konvooi van min of meer antieke woonwagens gaat de grens inspecteren! Ik heb wel eens oostelijk van Enschede gespeeld in een boerderij-theater vlak bij de Duitse grens en ik vond het daar betoverend mooi. En vooral heel fijn stil. Waar vind je nog stilte in Nederland? Langs de oostgrens hopelijk.

Een eerdere ervaring aan de grens ergens in Limburg liep 30 jaar geleden bijna faliekant af. We stonden in midden Limburg aan de grens en werden nota bene door de Duitsche politie gemaand op te rotten! In Duitslimburgs dialect probeerden deze Duitse agenten ons klein woonwagenpark te verwijderen.

Tevergeefs, want ook met de hulp van de inderhaast opgetrommelde Nederlandse agenten hielden we voet bij stuk. Daar ook hoorde ik het verbijsterende relaas van een ex- mijnwerker met zware stoflongen. Hij kwam buurten en sprak de onvergetelijke woorden: Ik ben de tijd aan het doodmaken! Die uitdrukking had ik nooit eerder gehoord en ik schrok er van. Vooral omdat de man vertelde dat zijn dagen waren geteld wegens die stoflongen. Nogal tragisch. Later leerde ik dat er meer mensen zijn die hun leven hier op aarde zodanig interpreteren. De tijd doodmaken. Hoe afschuwelijk.

Ik heb de dood in de ogen gezien maar nooit heb ik me aangetrokken gevoeld tot die treurige gedachte om de tijd te vermoorden. Nog elke dag, elke minuut ben ik me bewust van de heerlijkheid van dit aards bestaan. Tuurlijk komt daar voor iedereen ooit een eind aan maar mijn motto is: Elke minuut van iedere dag dat je leeft moet ten volle geleefd worden. Dat lukt me best aardig, haha. En ik geniet er ook nog eens intens van.

Super om te ervaren dat mijn opvolgers bij de Roode Bioscoop de goede culturele werken vol energie en met bevlogenheid invullen. Chapeau!

Dierbare vrienden, ik groet u voor nu en in augustus gaat het volle (culturele) leven van mijn en Flint weer een nieuwe uitdagende fase in.

Fijn zomer.

Uw Dienaar

Felix Strategier