Dierbare Vrienden,

Wat zou ik nu graag echt een lentegevoel hebben, en ik ben vast niet de enige.
Maar ja, er sneuvelen zoveel dichters de laatste tijd, veel te veel. Afgelopen weekend F. Starik en vorige maand Menno Wigman. Waar gaat dat heen?

Zeuren over kou in de lucht heeft nu geen zin. Enige troost vind ik in de gedachte dat Wigman en Starik elkaar ergens ontmoeten en het glas heffen. En nog een en nog een en nog een. Wie weet komt Maarten van Roozendaal ook even aanschuiven. En Willem de Neef mijn grote vriend die er ook al weer zo lang niet is. Ik heb drie/vier jaar geleden, potverdomme ik weet niet meer hoe lang Maarten alweer dood is, nu ja, in die periode heb ik een gedicht I.M. Maarten van Roozendaal (van Menno Wigman) op muziek gezet. Eigenlijk nooit officieel gezongen. Dat wordt dan nu maar eens tijd. Wellicht doe ik dat volgende week woensdag de 28^ste als het NFPO, het New Flint Poetry Orchestra, speelt in de Roode Bioscoop.

Van de week zag ik op de televisie dat de “beste” Nederlandstalige liedjes geëerd worden. Prima prima maar waarom zit van Roozendaal daar niet bij? By far de beste Nederlandse zanger/liedjesschrijver van de laatste 50 jaar. Of zijn die liederen te lang voor ‘moderne’ tv programma’s?

Vrijdag wordt F. Starik begraven op Sinte Barbara in het Westerpark. Zal me over mijn aarzeling heen zetten en hem toch een laatste groet brengen. Misschien wel in hardloop-outfit!

Sowieso loop ik (on)regelmatig over deze begraafplaats, ik vind het de fijnste in Amsterdam, vooral ook omdat kunstenaars, criminelen, familie en hoogwaardigheidsbekleders daar in vreedzame harmonie naast elkaar rusten. En natuurlijk ook vanwege de betrokkenheid van Starik bij de doden die geen familie of vrienden hadden en die hij bij hun eenzame uitvaart bijstond, in dichterlijke vorm althans. Kent u trouwens het gedicht “De Lente en de Dood” (gaan samen) van Gerrit Achterberg. Helaas toepasselijk dezer dagen.

Ik verlang naar het winterkoninkjes dat met mijn haar een nest bouwt in de tuin, ik verlang naar de vrienden die er niet meer zijn, ik verlang naar rust in mijn kop, ik verlang naar warmte in de lucht, ik verlang ook naar de schoonheid in een tekening, schilderij of gedicht. Maar het meest verlang ik naar troost in deze barre dagen.

Uw Dienaar
Felix Strategier