Lieve vrienden,

Jaja, de dag des Heeren is aangebroken. We hebben gestemd! Dat wil zeggen: ik heb gestemd en vanaf nu wordt mijn politieke agenda tot in de puntjes uitgevoerd anders zwaait er wat. Eh, ik richt bijvoorbeeld een nieuwe partij op! Oh nee, dat zijn er al zo veel. Dan ga ik voor elk geniaal voorstel mijnerzijds een referendum organiseren. Oh, shit dat is ook een beetje een belegen idee……… In elk geval ben ik zo ontevreden met onze parlementaire democratie dat er iets moet gebeuren. Maakt niet uit wat.
Ach, u bent natuurlijk dat gezeik en gezever over de politiek beu na de afgelopen tijd. Een ding dan nog. De ZWEVENDE KIEZER. Hou op asjeblieft. Ik las in de krant bijvoorbeeld dat kiezers zweven tussen de PVV en de Partij voor de Dieren. Of tussen de VVD en GroenLinks. Denkt er dan helemaal niemand van die zwevende kiezers meer na of is het mode om te zweven? Jesses nog aan toe, ga dan parachutespringen, vliegeren of desnoods aan transcendentale Yoga doen.  Pfffff.
Over vliegeren gesproken. Ik sprak deze zomer een paraglider in Wijk aan Zee. Op winderige dagen bleek het mogelijk om in een dag op en neer te vliegeren (paragliden) naar Den Helder. Ik ben geen held en zou dat nooit durven, maar ik vond dat wel enorm stoer en tot de verbeelding spreken. Het gesprek kwam op meeuwen en de afstanden die deze vogels op een dag afleggen om hun buikje rond te eten. Een dezer vogels, een Texelse, was uitgerust met een zender. Zijn(of haar) dagprogramma: ’s Ochtends vroeg uit de veren, zeilen naar Utrecht waar in het centrum bij snackbar Happy Snacks een zak patat en frikandel wordt verorberd. Als ontbijt he! Dan doorvliegeren naar Amsterdam om te lunchen met een broodje shoarma. En tenslotte bij Bloemendaal de Noordzee op om te dineren met een paar haringkies. De avondvlucht terug naar Texel om van een verdiende nachtrust te genieten. Ik lik mijn vingers af bij zulk een fenomenaal bestaan.
Het menselijk bestaan in een notendop. Eigenlijk natuurlijk het meeuwenlijk bestaan. Kent u trouwens die dichtbundel van Ed. Hoornik met de titel ‘Het menselijk bestaan’. Een twaalftal prachtige sonnetten, waaronder:

Een vrouw beminnen
Een vrouw beminnen is de dood ontkomen,
weggerukt worden uit dit aards bestaan,
als bliksems in elkanders zielen slaan,
tezamen liggen, luisteren en dromen,
meewiegen met de nachtelijke bomen,
elkander kussen en elkander slaan,
elkaar een oogwenk naar het leven staan,
ondergaan en verwonderd bovenkomen…….. et cetera

Een fragment uit de bundel: ‘Het Menselijk Bestaan’ van Ed. Hoornik 

Lezen die bundel mensen, het is lente!

Ik citeer uit het hoofd en kan er hier en daar naast zitten, hoop dat u mij dat vergeeft.
Feit is dat de lente is begonnen, vandaag violen voor de tuin gekocht, veel violen. Nu maar hopen dat ze ook mooi klinken, ook zonder contrabas.
Over de contrabas en andere strijkinstrumenten volgende keer meer.

Uw Dienaar

Felix Strategier