Dierbare vrienden,

De zomer staat in bloei en de bomen groeien tot aan de hemel. De laatste voorstellingen in de Purmer zijn bijzonder geweest, de hele serie trouwens. VICTORIA heeft gezegevierd, haha. Het was superfijn om te spelen voor uitverkochte zalen/boerderijen en we zien alweer uit naar eind augustus en begin september voor de laatste van deze zomer. In Limburg en bij Deventer.
Zondag 23 juli de boel opgeruimd in de Purmer na een laatste grandioze finale met een maaltijd voor alle betrokkenen als afsluiting.
Maar nu begint het. De Volvo, alias mijn rijdende hotel, moest nog naar Deventer. Maandagochtend de zaak uit de modder vlot getrokken met hulp van de gigantische Trekker van Dirk en op naar Deventer.
Eerst Henk de boekhandelaar opgepikt in Warder en dan over de snelweg naar
Enkhuizen. Alleen werd het tempo steeds trager en begon de motor vervaarlijk te ruiken. Onraad, dus bij Enkhuizen langs de kant van de weg bellen met bevriende mecaniciens. Je moet de ANWB bellen was hun advies.  Maar die wilden niet komen kijken, de oplichters. Dan maar verder sukkelen en hopen dat we Deventer halen. Op de dijk naar Lelystad ging het tempo er nog meer uit, boze automobilisten belden de politie en die kwam natuurlijk voor de gevaarlijke crimineel die ik ben. De politie was  heel begripvol en hebben me met zwaailicht begeleid naar het eind van de dijk. Maar nog steeds was de Volvo niet vooruit te branden. Ook bijsteppen hielp niet! Uiteindelijk in Dronten onderdak gevonden bij een vriendelijke boer, daar mag ie tot half augustus staan en dan moet ie op een oplader naar een garage om de koppeling te repareren, tis niet anders.

Het boerengezin telde ook een dochter die helemaal smolt bij de aanblik van mijn “Pipowagen”. Ik heb ze de sleutel gegeven zodat de kinderen in de wagen kunnen spelen, vakantie op de eigen boerderij, haha. Dan gedrieën naar Elburg om een hapje te eten, het was inmiddels 20.00u geworden! In de haven van Elburg stond ineens Hein voor mijn neus, hij had pech met zijn vrachtwagen. Haha. Dus het werd toch nog reuze prettig eten in de plaatselijke herberg pal tegenover de Ark van Noach.  Wat er ook moge gebeuren, wij zaten safe bij dat bakbeest al ruikt ie wel erg naar zware zwartekerkmeuk! Knielen op een bed violen zal ik maar zeggen.
Al met al weer een avontuur met onverwacht schone en lelijke kanten. En zo bijzonder dat we net een voorstelling over nukkige boeren hebben gespeeld die toch een gouden hart blijken te hebben. Ach alle pessimistische verhalen over deze wereld in de media smelten als je op zo’n dag ook weer hartelijke gastvrije mensen(boeren) ontmoet.
Ik bekijk de mensheid sedert deze zomer niet meer zo somber en negatief, de vriendelijkheid en gastvrijheid die we afgelopen tijd hebben meegemaakt kent geen grenzen.
Lang de wereld van positivisme en gastvrije medeburgers. Dat mag ook wel eens gezegd.
Nu vertrek ik naar Ierland en hoop u allen in goede gezondheid weer te treffen in het volgende seizoen.
Ik wens u een stralende zomer.

Uw Dienaar

Felix Strategier